دو عامل اصلی مقطع، فرهنگ و امکانات زیربنایی آن است . فرهنگ به شدت تحت تأثیر مدیریت و رهبری مدرسه و نیز چگونگی همکاری و روابط
میان معلمان است .امکانات زیربنایی، نیز چیزهایی مانند زمان، بودجه و ابزارهای ارتباطی است که مدرسه برای یادگیری و تغییر در اختیار دارد .
مدرسه برای اینکه در زمینه برنامه های درس ی ویژۀ خود، تصمیم گیری کند، نیاز دارد ارتباطات و همکاریهای درون و برون مدرس های خود را افزایش دهد.
مشارکت و همکاری مدیر و تمام کارکنان مدرسه در این برنامه ها موجب هم افزایی دانش و مهارتهای تعلیم و تربیتی آنان و ارتقای سطح تخصصی
مدر سه در این زمینه می شو د . به علاوه این دست همکاری ها و تصمیم گیریهای گروهی برای پا سخگویی به نیازهای فردی دانش آموزان به تدریج
موجب میشود، مدرسه اهداف ویژه و خاص خود را شکل دهد و با آزادی عمل و استقلال بیشتری آنها را دنبال کند .
تعاملات و همفکری گستردۀ کارکنان مدرسه و ضرورت به رهگیری از خرد
جمعی در مدرسه، فرهنگ و مناسبات مردم سالارانه تری نیز به مدرسه
می بخشد.
همچنین مدرسه به منظور غنای فعالیتهایش و بهرهمندی از ظرفیت والدین
و جامعه، باید شبکه تعاملاتش را گسترش دهد. این ارتباطات نفع دوسویه مدرسه وخانواده و در مجموع رشد مدرسه را به دنبال دارد